Op Maandagavond#39, een avond vol kaarslicht en warme woorden, maakten we samen met het publiek een gedicht. We verzamelden mooie zinnen en gedachtes die troost bieden. Een beetje licht op een druilerige dag…
Je kan het gedicht hier opnieuw lezen of onderaan deze pagina beluisteren:
‘Samenkomen tout court’
doe mij maar onzekerheid, dan is er tenminste nog hoop
van niemand en toch zo van ons
misschien weet ik het niet
en misschien is dat ok
warme chocomelk
ik ging alleen even een ommetje maken,
maar besloot uiteindelijk tot zonsondergang buiten te blijven,
want,
naar buiten gaan – zo ontdekte ik – was in feite naar binnen gaan
de zachtheid, daar wil ik wonen
je kunt de wind niet veranderen
maar wel de stand van de zeilen
bootjes van papier
scheldelicht
if you were a sailboat
i would sail you to the shore
the sky above the port
was the colour of television,
tuned to a dead channel
licht dooft de duisternis
schilderij van anselm kiefer (nu in voorlinden)
een koffie met m’n moeder
een film over bergen
misschien is…
gewoon…
lief zijn…
voldoende…
het is alsof een lang gekoesterd verlangen wordt ingelost
verbaasd merkte de moeder dat ze een menigte werd
mijn dochter die zegt: ‘papa, jij bent mijn beste vriend’
dit zegt ze als ze even op mijn telefoon foto’s mag bekijken
FOUTEN MAKEN MEG
ik was misschien succesvoller als meeuw
die meneer had sorry moeten zeggen
ik weet niet meteen de juiste woorden,
maar het zal iets met warme havermout zijn
en gebakken appeltjes
en veel kaneel
dikke bomen
ik heb voor u een kerstboom bij
schenk hen wat van je engelengeduld
een warm be(a)d
zoals rook van appelbloesems
gaat alles voorbij en keert niet weer
mag ik bij je zijn,
ook als ik er niet ben?
welcome oblivion
“cruise me cruise me cruise me baby”
uitgewaaid worden op het perron
it’s a joy to be hidden
but a disaster
not to be found
ik kras hier
met kale kaken
warme woorden
wij zijn evenwijdig,
raken elkaar in het oneindige,
laten we rennen
de leegte troost
het begon met wat deed denken aan een geluid van blaadjes
en van daaruit ging het verder,
terwijl het onmerkbaar voortbewoog en als bij toeval allerlei geluiden vond
hij legde uit dat hij graag een achtergrond van geluid wilde
die in staat was gedurende de dag te veranderen zoals het licht
mijn troost is theater
DANK
niets bestaat dat niet iets anders aanraakt
awake
shake dreams
hij lokt de dagen met zijn lied, de dagen vliegen
hij blijft staan
moi, je t’offrirai les perles de pluie venus de pays où il ne pleut pas
out beyond ideas of wrongdoing and rightdoing,
there is a field
i’ll meet you there
when the soul lies down in that grass,
the world is too full to talk
(sorry ik kon niet kiezen)
hij zei dat hij graag iets wilde dat zo roerloos was als een ouder wordend gezicht
wanneer ik lees, ben ik niet hier, mijn
hoofd verdwijnt al raakt mijn hand nog zachtjes het papier
in het midden van de winter,
ontdekte ik binnen in mij,
een onoverwinnelijke zomer
een stilte
gedragen door duizenden mensen op een plein