Dear Dr. Hans Meltofte, This summer we will start the research for our new theaterplay Heimat 2, for which we will travel from Antwerp, through Danmark and Iceland, to Illulisiat in Greenland. Our new theaterplay is about ‘saying goodbye’ and during the trip we would like to interview some experts in different area’s all about the –somewhat poetic- question: what are we leaving  behind? What will we (have to) let go? I am very curious what a person who has been in the Artics so many times and studied the biodiversity over the last decades in Greenland will have to…

Oog om oog of de andere kaak. Vergeven of vergelden. Al sinds mensenheugenis is het één van de hoofdvragen in elke religie en in elk rechtssysteem. Op 17 juni 2015 stapt er een blanke jongen met een geweer een kerk binnen in het Amerikaanse plaatsje Charleston. Hij schiet negen donkere kerkgangers dood. De zondag daarop wordt er in diezelfde kerk een dienst opgedragen aan die schutter. Wat ze vragen aan hun Heer? Vergeving. Vergeving voor de dader. Rebekka de Wit was net dit artikel in de krant aan het lezen toen het spraakmakende en jonge Nederlands theatercollectief Tijdelijke Samenscholing bij…

“Kurt Vonnegut is dood. Zo gaat het.” Met die woorden begint So it goes van Freek Vielen. Vonnegut schreef in 1978 zijn beroemde boek ‘Slaughterhouse Five’ over zijn ervaringen als krijgsgevangene in de Tweede Wereldoorlog. Het verwoestende bombardement op Dresden, wordt verteld door de ogen van Billy Pilgrim, een stumper die kan tijdreizen. ‘So it goes’, sprak die stumper berustend. Samen met The Ambush Party, een improjazzband, presenteert Vielen dit tekstjuweel dat woorden zoekt voor het onzegbare.  

“You and me baby ain’t nothing but mammals, so let’s do it like they do it on the Discovery Channel.” Bloodhound Gang In een Japans onderzoeksstation voor apen woont een chimpansee die veel beter dan mensen getallenreeksen bleek te kunnen onthouden. In allerijl werden mensen met een fotografisch geheugen bijeengetrommeld om het tegen de aap op te nemen. Honderdvijftig jaar na Darwin willen we kennelijk nog steeds beter zijn dan dieren. Laat staan dat we gelijk zouden zijn aan planten of dingen. En dat is niet alleen omdat we daarmee heel wat rechten zouden inleveren, maar ook omdat het daadwerkelijk…

Rebekka de Wit en Willem de Wolf schrijven elkaar brieven over liefde en radicaliteit. Die brieven ondertekenen ze niet met hun eigen naam, maar met ‘Georg Forster’ en ‘Therese Heyne’. Ze verplaatsen zich in dit beroemde echtpaar dat in Mainz leefde ten tijde van de Franse Revolutie. Hij wereldreiziger en revolutionair, die uiteindelijk tijdens Robespierre’s Terreur gedesillusioneerd, ziek en eenzaam in Parijs sterft. Zij schrijfster, uitgeefster en geëmancipeerde vrouw, die er naast haar huwelijk openlijk een minnaar, Ludwig Huber, op nahoudt.   De briefwisseling tussen Rebekka en Willem vormt het hart van hun nieuwe theatertekst die zal draaien rond het…