‘omnia mutantur, nihil interit’
‘alles verandert, maar niets gaat ooit echt ten gronde’
Zo eindigt de dichter Ovidius zijn bekende werk Metamorfosen, waarin hij 15000 versregels lang gesproken heeft over hoe alles in de kosmos constant verandert. Elk verhaal vertelt hij over een andere gedaantewisseling. Zo werd de mooie Daphne een laurierstruik. Io, de minnares van Zeus, veranderde in een grote zilveren koe. En de aarde… Die veranderende na een zondvloed in een grote kolkende zee.
Na een seizoen van veranderen, groeien, chemisch aangetrokken worden en kantelen zijn wij nu ook klaar voor een metamorfose. Wat worden we? Een grote zilveren koe, of een zondvloed?
Hoe doe je dat?
Veranderen van vorm, karakter, verschijning?
En zijn we dan ook echt helemaal anders?
Deze laatste Maandagavond voor de zomer is zoals altijd een feestelijke afsluiter. Er zijn nieuwe teksten van Suzanne, Freek en Ellis en gast Maxine Palit de Jongh. Freek interviewt nog een laatste keer een mystery guest over verandering. En net zoals vorig seizoen komt het geweldige muzikale trio Les Ames Perdues van Isaak Duerinck, Naomi Beeldens en Ewout Lehoucq langs. Zij duiken speciaal voor ons in het thema metamorfose en sluiten het Maandagavondseizoen wervelend af.
GASTEN
Maxine Palit de Jongh is toneelschrijver, theatermaker en dichter. In haar werk laat ze stemmen luider klinken die genegeerd worden met magische, poëtische, zachte en gruwelijke taal. maxine werkt op dit moment aan de toneeltekst ‘een lichaam dat van mij is’, waarvoor ze in 2024 het TheaterTekstTalent Stipendium ontving. Een meerstemmige tekst over Aziatische trots, assimilatie, en hoe eigenaarschap te hebben over een (vrouwelijk) Aziatisch lichaam dat veelal geseksualiseerd wordt. Maxine is gefascineerd door hoe de mens: kind en volwassen, met woede omgaat en implementeert ook dat in haar werk.
Les Âmes Perdues is een Antwerps muziektheatercollectief van en met Naomi Beeldens (sopraan/percussie), Isaak Duerinck (piano/accordeon/zang) en Ewout Lehoucq (cello/zang). Van schlagers tot motetten, Dowland tot Dalida, schouwburg tot fumoir, de drie performers maken maar al te graag brandhout van het muzikale hokjesdenken. Het collectief ontstond samen met hun voorstelling Les Âmes Perdues, een eigenzinnige ode aan het cabaret van het interbellum. Dit was de start van hun theatrale activiteiten, waaronder hun eigen creaties Eurovisionary, een satirische ode aan 65 jaar Eurovisiesongfestival en How Do You Sleep at Night, een muzikale onderdompeling in de wereld van de melatonine. Daarnaast speelt Les Âmes Perdues, met queere bril en vanuit een liefde voor repertoire, geregeld concerten en recitals, wars van genre en tuk op speelsheid.