Er is een YouTube-filmpje uit de UK van een jongen die besluit een experiment over eenzaamheid uit te voeren. Hij zal een week lang zo leven als zijn 84-jarige overbuurman Fred van appartement 4d, wiens vrouw net is overleden en sindsdien nauwelijks in contact komt met mensen. De jongen sluit zich een week lang op, hij kijkt tv, heeft geen telefoon, geen social media, en zijn contact wordt beperkt tot de kassajuffrouw van de winkel in de buurt. Na drie dagen breekt hij. Huilend zegt hij in de camera dat hij niet meer verder kan, dat hij zich nog nooit zo eenzaam heeft gevoeld. Zeven dagen duurde uiteindelijk zijn eenzaamheid, maar wat als het een leven lang duurt?
Daarover gaat deze Maandagavond. Hoe komt het dat zoveel mensen die dicht op elkaar leven zo eenzaam zijn? Is er een verschil tussen de eenzaamheid van je niet begrepen voelen, en de eenzaamheid van nooit aangeraakt worden? Wat zou de kersverse nieuwe minister voor Loneliness in Engeland allemaal op haar programma hebben staan?
We spreken met politica Hannelore Goeman van de SP.A in Brussel over haar hoogsteigen eenzaamheids-experiment. Rebekka houdt een boekbespreking van het boek Selfie en Freek brengt een nieuwe tekst. Narcissus van Ovidius komt voorbij, gebracht door Matthias van den Brul. En acteur Tim David laat eenzaamheid zien in tien foto’s. Dit alles begeleid door de geniale contrabas-performance van muzikant Nathan Wouters.
Dus de boodschap is simpel: ga op 2 april ’s morgens paaseieren zoeken, en kom ’s avonds mee nadenken over de toekomst van hoe we met elkaar omgaan.
Luister hier de podcasts van deze avond terug.
foto’s: Tom van de Oudeweetering